اسلام حق

 ۱-  ايا نمي شد با برگزاري همايش و گفت وگو واقعه عاشورا را زنده نگه داشت؟ حتما بايد اين گونه باشد؟ در جواب مي گوييم مثالي كه در اين مورد مي توان زد اين است كه انسان را به خودرويي تشبيه كنيم؛خودرو براي حركت اول بايد بداند كه به كدام سو حركت مي كند، در مسير حركت ان هم اگر تاريكي باشد خطر هاي زيادي است كه اين مشكل با كمك چراغ هاي خودرو حل مي شود،ثانيا خودرو بايد قدرت حركت داشته باشد تنها داشتن چراغ و شناختن راه كافي نيست انسان هم براي حركت به دو چيز نياز دارد:عقل و شناخت از مقصد،چراغي كه ما را در تاريكي هاي جهل هدايت كند؛ بله با برقراري همايش اين مهم حاصل مي شود ولي ايا تنها شناخت براي انجام يك حركت مانند حركت امام حسين(ع) كافي است؟ همايش و گفت وگو جنبه فكري مارا تامين مي كنند و برنامه اي براي ايجاد حركت در مارا ندارند اما عاملي كه احساسات و عواطف ما را تحريك مي كنند عزاداري و سينه زني براي مظلوميت امام شهيد ماست وبهترين راه هم هماني است كه امام راحل(ره)فرمودند،يعني عزاداري سنتي. تاكيد براين داريم كه حتما در هيئت ها حتما سخنراني باشد نه صرف عزاداري توجه به همين بعد شناختي انسان است فكر حسين بدون ذكر حسين هيچ است و برعكس شور حسيني بدون شئور حسيني هيچ است 2-  چرا بايد با گريه؟ با خنده يا شيوه ديگر نمي شود؟ بايد بدانيم كه هدف از عزاداري گريه كردن نيست گريه بر مصائب سيدالشهدا توفيق بزرگي است اما همه اش نيست، ابتدايي ترين هدف از عزاداري زنده نگه داشتن ذكر ومجالس اهل بيت(ع) است، در ضمن گريه بهترين حالت همدردي و ايجاد هم فكري با هدف مورد نظر است؛واقعه كربلا چيز خنده داري ندارد كه با خنده... 3-  چرا لباس سياه مي پوشيم؟مگر مكروه نيست؟ نمي شد مثل برخي چشم بادامي ها در اسلام حق...ادامه مطلب